Παγκόσμιο σοκ από τον θάνατο του «Jacko»

Αυτό που συνέβη το μεσημέρι της Πέμπτης στο Μπελ Αιρ στην Καλιφόρνια ήταν απλώς το τέλος της ζωής ενός ανθρώπου που είχε ζήσει τα πάντα στον μέγιστο βαθμό και δεν είχε προφανώς τις δυνάμεις για να συνεχίσει άλλο. Οσο και αν ακούγεται ασυνήθιστο, ο θάνατος του Μάικλ Τζάκσον δεν ξένισε, καθώς το φιλάσθενο ιστορικό του «βασιλιά της ποπ» οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια προς ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Πολλοί θα έλεγαν μάλιστα ότι δεν είχε την «τύχη» να φύγει από τη ζωή πάνω στον κολοφώνα της δόξας του- όπως συνέβη με άλλα μεγάλα ινδάλματα της ποπ και ροκ μουσικής. Αντιθέτως, ο ίδιος έφθειρε αργά αλλά σταθερά τη μοναδική εικόνα που με τόσο ταλέντο και κόπο είχε χτίσει από μικρό παιδάκι. Ακόμη δεν έχουν γίνει γνωστοί οι λόγοι που προκάλεσαν την καρδιακή προσβολή της Πέμπτης.

Χωρίς να γνωρίζουμε πολλά, λοιπόν, και μόνο το άγχος που τον κατέτρυχε λόγω της σπάταλης ζωής που έκανε, καθώς και για τις πολυαναμενόμενες συναυλίες που θα πραγματοποιούσε στα μέσα Ιουλίου στο Λονδίνο, με στόχο να αναστήσει την ημιθανή δημόσια εικόνα του, αρκούσε για να αποφέρει το μοιραίο.

Πώς, αλήθεια, θα μπορούσε να επανακτήσει την αυτοπεποίθηση του σταρ με τις περισσότερες από 500 εκατ. πωλήσεις δίσκων, του μουσικού που κατέχει το ρεκόρ του πιο εμπορικού άλμπουμ όλων των εποχών («Τhriller», με 65 εκατ. πωλήσεις), του καλλιτέχνη που έσπασε τα ταμπού αποδεικνύοντας στους λευκούς ότι ένας μαύρος τραγουδιστής μπορεί να πετύχει τα μέγιστα- εν προκειμένω, να γίνει το μεγαλύτερο ίνδαλμα της ποπ μουσικής μετά τον Ελβις Πρίσλεϊ. ΟΜάικλ Τζάκσον ήταν επίσης κατά πολύ υπεύθυνος για ό,τι ακούμε την τελευταία 20ετία- με δεδομένο ότι η μαύρη μουσική και δη το χιπ-χοπ και όσα περιστρέφονται γύρω από αυτό κυριαρχούν στις προτιμήσεις του κοινού. Ηταν, τέλος, εκείνος που έδωσε ώθηση στο βιντεοκλίπ και κατά συνέπεια στην εικόνα των ποπ αστέρων, με την απόλυτη κυριαρχία του στο ΜΤV στις αρχές της δεκαετίας του 1980.

Δυστυχώς, όπως συμβαίνει σε αυτές τις μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού περιπτώσεις, το μέτρο δεν καθοδηγεί τα πράγματα. Και η κατάσταση ξέφυγε πολύ γρήγορα από τον έλεγχο. Δεκάδες πλαστικές εγχειρήσεις, η επιχείρηση «ξάσπρισμα» προκειμένου να μοιάσει στο ίνδαλμά του, την Ελίζαμπεθ Τέιλορ, γάμοι «λευκοί», άλμπουμ-αποτυχίες, δικαστήρια για αποπλανήσεις ανηλίκων, τρία παιδιά που κανείς δεν γνωρίζει πώς ακριβώς προέκυψαν, δεκάδες εκατομμύρια χρέη, σχέσεις ανάγκης με εμίρηδες και, ως κερασάκι, μια επιστροφή που θα επισφραγιζόταν με ένα νέο άλμπουμ και μια περιοδεία η οποία τελικώς δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ.

Κλάμα και οδυρμός από τις ΗΠΑ ως το Χονγκ Κονγκ

Οπως αναμενόταν, οι αντιδράσεις σε όλον τον κόσμο φθάνουν στα όρια της υστερίας. Εκατοντάδες θαυμαστές του στην περίφημη Τimes Square της Νέας Υόρκης, στο UCLΑ, στο νοσοκομείο στο Λος Αντζελες, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του Τζάκσον, στην Πόλη του Μεξικού, στη λεωφόρο των Αστέρων στο Χόλιγουντ, στην πλατεία Λέστερ του Λονδίνου, στο Φεστιβάλ του Γκλαστονμπέρι στην Αγγλία, στο Χονγκ Κονγκ, στο Σίδνεϊ, στον Λευκό Οίκο και στο θέατρο-σύμβολο της μαύρης μουσικής, στο Αpollo Τheatre του Χάρλεμ, οδύρονται για τον χαμό του ινδάλματός τους. Δεκάδες διάσημοι φίλοι του έσπευσαν να δηλώσουν τη λύπη τους, ενώ- η πρακτική πτυχή του δράματος- ανακοινώθηκε ότι οι 750.000 κάτοχοι των εισιτηρίων της περιοδείας θα αποζημιωθούν στο ακέραιο.

Τι θα μείνει από όλα αυτά; Η ανάμνηση ενός εξαιρετικά ταλαντούχου καλλιτέχνη που τραγουδούσε με ένα υπέροχο «φαλσέτο» στυλ, χόρευε έτσι ώστε να μην μπορεί να τον παρακολουθήσει ούτε ο πιο μοντέρνος χορογράφος και κυρίως μας χάρισε μια αλυσίδα Νο. 1 επιτυχιών, όπως τα «Don΄t Stop ΄Τil Υou Get Εnough», «Rock With Υou», «Βillie Jean», «Βeat Ιt», «Τhriller», «Βad», «Τhe Way Υou Μake Μe Feel», «Dirty Diana»- τραγούδια που θα μείνουν για πάντα στις καρδιές των εκατομμυρίων θαυμαστών του.