Μέχρι σήμερα θα έχετε ακούσει για τον παλαιστινιακής καταγωγής ταγματάρχη Νιντάλ Μαλίκ Χασάν, τον ψυχίατρο του στρατού των ΗΠΑ που σκότωσε 13 συναδέλφους του και τραυμάτισε άλλους 33 μέσα στη μεγαλύτερη στρατιωτική βάση, το Fort Hood στο Τέξας, την περασμένη Πέμπτη. Ομως, τα Πίτερ Ταρλάιλ, Τζον Χέρμαν και Τζέισον Ροντρίγκεζ, είναι ονόματα που πιθανόν δεν γνωρίζετε.
Ο Ταρλάιλ ήταν μόλις 15 ετών. Νωρίς την περασμένη Παρασκευή το πρωί, μέσα στο σχολικό λεωφορείο στη Φιλαδέλφεια, τράβηξε ένα όπλο από την τσάντα του και πυροβόλησε ένα άλλο παιδί. Την περασμένη Τρίτη, ο Χέρμαν, ένας αστυνομικός στη Μινεσότα, πυροβόλησε και σκότωσε έναν άνδρα που παρέσυρε έναν πλαστικό κώνο κυκλοφορίας σε ένα πάρκινγκ αυτοκινήτων. Πριν από δέκα ημέρες, ο Ροντρίγκεζ μπήκε σε μια εταιρεία συμβούλων στη Φλόριντα, από όπου απολύθηκε, και άνοιξε πυρ σκοτώνοντας έναν νεαρό πατέρα και τραυματίζοντας άλλους πέντε.
Υπάρχουν περισσότερα, πολύ περισσότερα περιστατικά από την περασμένη εβδομάδα, όπως ο Ρόμπερτ Απόιντι που την Κυριακή, την πρώτη ημέρα της κυνηγητικής περιόδου ελαφιού στο Μέιν, έβαλε ένα σκοινί στην κυνηγετική του καραμπίνα και προσπάθησε να το τραβήξει στην κορυφή του δέντρου. Πυροβόλησε τον εαυτό του. Ή η καημένη Μισέλ Βαλεντάιν στο Ρόουντ Αϊλαντ η οποία αυτήν την εβδομάδα, τρελαμένη από μια διαλυμένη ερωτική σχέση, έβαλε ένα όπλο στο κεφάλι της. Οταν δεν το άφησε κάτω, η αστυνομία την πυροβόλησε. Ή ο αστυνομικός Τζέιμς Πιλέτζι στη Νέα Υόρκη, ο οποίος την περασμένη Πέμπτη το βράδυ, έδειχνε το καινούργιο του πιστόλι-λέιζερ στον καλύτερο φίλο του. Εκπυρσοκρότησε και ο καλύτερος φίλος του πέθανε.
Οπλα παντού...
Κατά μέσο όρο τα όπλα σκοτώνουν ή τραυματίζουν 276 ανθρώπους κάθε μέρα στην Αμερική. Από τους πυροβοληθέντες πεθαίνουν περίπου 75 ενήλικες και 9 παιδιά. Αυτό φτάνει τα περισσότερα από 100.000 θύματα της βίας των όπλων κάθε χρόνο. Είναι, φυσικά, πολύ αισιόδοξο να περιμένει κανείς ότι ένας Αμερικανός πρόεδρος, ακόμα και ο Μπαράκ Ομπάμα που το έθεσε στην προεκλογική του εκστρατεία, θα μπορούσε, ή θα ήθελε, να εμπλακεί προκειμένου να περιορίσει την κατοχή όπλων. Παίρνοντας θάρρος από συγκεκριμένες πρόνοιες του Αμερικανικού Συντάγματος, το οποίο ισχυρίζονται ότι προστατεύει το δικαίωμα να φέρει κανείς όπλο, πολλοί Αμερικανοί, με τα λόγια ενός εκ των μεγαλύτερων νομομαθών του, του Τζόζεφ Στόρι, θεωρούν την κατοχή όπλου κορωνίδα των ελευθεριών της δημοκρατίας.
Η Εθνική Ενωση Οπλων
Παρ' όλα αυτά, οι προηγούμενοι πρόεδροι και το Κογκρέσο σίγουρα προσπάθησαν να ελαττώσουν το παράλογο υψηλό επίπεδο βίας που προέρχεται από τα όπλα. Οι δολοφονίες των Ρόμπερτ Κένεντι και Μάρτιν Λούθερ Κινγκ οδήγησαν αρχικά στην κατάργηση των ταχυδρομικών παραγγελιών όπλων. Οι πυροβολισμοί του 1981, που είχαν στόχο τον πρόεδρο Ρόνανλτ Ρέιγκαν και τον εκπρόσωπο Τύπου Τζέιμς Μπρέιντι, οδήγησαν κατά κάποιον τρόπο στον έλεγχο του «εγκληματικού υπόβαθρου» και σε μια περίοδο αναστολής για τους αγοραστές όπλων και όταν ο Μπιλ Κλίντον εισήλθε στον Λευκό Οίκο τη δεκαετία του '90, καταργήθηκαν 20 είδη καραμπινών. Δεδομένης της συγκροτημένης οργής της πανίσχυρης Εθνικής Ενωσης Οπλων (National Rifle Association) οποτεδήποτε κάποιος πολιτικός προσπαθεί να παρεμποδίσει το «κόσκινο» του αμερικανικού νόμου για τα όπλα -και των πολλών προέδρων που είναι ευγνώμονες στην ένωση για τη χρηματοδότηση εκατομμυρίων δολαρίων-, οι όποιες αλλαγές έγιναν στο παρελθόν δεν είναι μικρό επίτευγμα.
Μόλις την προηγούμενη Πέμπτη, ενώ ο ταγματάρχης Νιντάλ Μαλίκ Χασάν έβγαζε το όπλο του στο Fort Hood, η ηγεσία του μεγαλύτερου λόμπι της Αμερικής κατά των όπλων, «The Brady Campaign», είχε συνάντηση στην Ουάσιγκτον προκειμένου να βρει τρόπο να αντεπιτεθεί στην τελευταία εκστρατεία του λόμπι υπέρ των όπλων, το οποίο προσπαθεί να ακυρώσει ένα νόμο που απαγορεύει στους μη ισορροπημένους πνευματικά καθώς και στους ανίκανους βετεράνους του στρατού να έχουν όπλα στην κατοχή τους. Συνολικά καταγράφεται ότι υπάρχουν 116.000 τέτοιοι τύποι. Ο Χασάν ήταν ακόμη ένας.
Ο Χασάν απλώς μπήκε στο κατάστημα Guns Galore στην πόλη Κίλιν του Τέξας και αγόρασε το όπλο που χρησιμοποίησε, ένα τύπου FN Herstal Five-seveN, σχεδόν νόμιμα. Σύμφωνα με τις αμερικανικές ιστοσελίδες όπλων, πωλούνται για σχεδόν 1.000 δολάρια και είναι από τα πιο δολοφονικά όπλα που μπορεί να αγοράσει κανείς (αγαπημένο όπλο των μελών του μεξικανικού καρτέλ των ναρκωτικών), σχεδιασμένα να κομματιάζουν μια πανοπλία. Το αμερικανικό λόμπι κατά των όπλων ήταν κάθετο σχετικά με το γιατί αυτά τα όπλα -που πωλούνται από τη βιομηχανία όπλων ως όπλα που αναβαθμίζουν ένα απλό πιστόλι σε ισχυρό πολυβόλο- πρέπει να καταργηθούν.
Το Κέντρο Πολιτικής Βίας
Το εθνικό Κέντρο Πολιτικής Βίας (Violence Policy Centre), που είναι κατά των όπλων, υπήρξε πολύ κατηγορηματικό και άρχισε μια μακρά αναφορά, την οποία δημοσίευσε πέρσι, σχετικά με το γιατί πρέπει να σταματήσει η ανεξέλεγκτη εμπορία όπλων, με τα λόγια ενός εμπόρου όπλων από το Σαν Χοσέ, του Τζιμ Ριντ: «Αυτά τα καινούργια όπλα δημιουργούν το κίνητρο για τον καταναλωτή να είναι ο πρώτος μεταξύ των φίλων του που θα έχει "το μεγαλύτερο και πιο κακό" όπλο που κυκλοφορεί στην αγορά, γεγονός που συνεισφέρει στις πωλήσεις... Ο καταναλωτής που αγοράζει τα μεγάλα όπλα θα εξακολουθήσει να αγοράζει καινούργια μεγάλου διαμετρήματος εφόσον εξακολουθούν οι κατασκευαστές να τα κατασκευάζουν. Αυτό είναι καλό για την επιχείρηση!»